Armata przeciwlotnicza 3-calowa

Ordnance, QF, 3-in, 20 cwt

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Vickers
Rodzaj	Działo przeciwlotnicze
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	76,2 mm
Donośność	7165 m (pionowa)
Prędkość pocz. pocisku	610 m/s (pocisk o masie 7,26 kg)
Masa	7976 kg (na czterokołowym podwoziu)
Kąt ostrzału	-10° do +90° (w pionie) 360° (w poziomie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Armata przeciwlotnicza 3-calowa (Ordnance, QF, 3-in, 20 cwt) – brytyjska armata przeciwlotnicza kalibru 76,2 mm. Weszła do służby w roku 1914, pierwsza armata przeciwlotnicza na świecie specjalnie zaprojektowana do tej roli, wcześniejsze konstrukcje były działami polowymi przystosowanymi do strzelania przeciwlotniczego.

Od momentu jej wejścia do służby była nieustanie modyfikowana i zmieniana, w 1939 w służbie było przynajmniej osiem różnych wersji tej armaty różniących się od siebie zamkami, lufami czy rodzajem podwozia. W momencie rozpoczęcia II wojny światowej była to już broń przestarzała, jednak wojska brytyjskie używały jej w czasie kampanii francuskiej, a wiele z tych, które wpadły w ręce niemieckie, weszło do służby Wehrmachtu jako 7,5 cm Flak Vickers (e).

Wielka Brytania przekazała 24 armaty tego typu dla Finlandii w czasie wojny zimowej, w armii fińskiej służyły jako 76 mm ItK/16 V, Vickers^[1].